Ik ben een liefhebber van de muziek van de Britse componist Ralph Vaughan Williams (1872-1958). Dat heeft vooral te maken met zijn beeldende muziek. Vaughan Williams heeft het vermogen om een sfeer op te roepen die kan variëren van zomers, zoals in het bovenstaand fragment, onstuimig, zoals in zijn eerste symfonie (A Sea Symphony), maar ook verontrustend zoals in de opening van zijn zesde symfonie (waar overigens prachtig swingende saxofoons in voorkomen).
Bovenstaand stuk heet The Lark Ascending (de stijgende leeuwerik) en het is één van zijn bekendere stukken. Het is geïnspireerd op een gedicht met dezelfde naam van de Britse dichter George Meredith (1828-1909) dat u hier kunt lezen. Het bestaat uit één stuk en was oorspronkelijk bedoeld voor viool en piano. Vaughan Williams voltooide het werk in 1914, maar het werd in 1920 voor het eerst uitgevoerd.
Na de Eerste Wereldoorlog bewerkte Vaughan Williams het stuk voor viool en orkest. Hij schreef zelf twaalf regels boven zijn partituur uit het gedicht van Meredith:
He rises and begins to round,
He drops the silver chain of sound,
Of many links without a break,
In chirrup, whistle, slur and shake.
For singing till his heaven fills,
‘Tis love of earth that he instils,
And ever winging up and up,
Our valley is his golden cup
And he the wine which overflows
to lift us with him as he goes.
Till lost on his aerial rings
In light, and then the fancy sings
Hij gebruikt de viool om zowel de zang als de vlucht van de leeuwerik weer te geven die in de tekst ook beschreven wordt. Het orkest zorgt voor de warme begeleiding. Wat mij betreft ultieme zomermuziek.
De uitvoering hierboven wordt gedirigeerd door Bernard Haitink (1929-2021) die voor EMI alle symfonieën en andere orkestwerken van Vaughan Williams opnam. Wat mij betreft onmisbaar in uw collectie. De soliste op viool is de Koreaans-Amerikaanse Sarah Chang (1980).