Ik kwam in aanraking met de Portugese fado door de literatuur en wel door de gedichten van Slauerhoff. Die werden door de Portugese Cristina Branco op muziek gezet en sinds ik die beluisterde is de fado niet meer uit mijn muzikale luisterlijsten verdwenen.
Eén van de bekendste artiesten op dat vlak is de zangeres Mariza (1973). Geboren in Mozambique, destijds een Portugese kolonie, uit een Portugese vader en een Mozambikaanse moeder, kwam ze op driejarige leeftijd naar Portugal. Ze groeide op in Lissabon in de traditionele wijk Mouraria en ging zich, onder invloed van haar vader, toeleggen op het zingen van fado.
Eén van haar mooiste vertolkingen vind ik Gente Da Minha Terra. Het is geschreven door de grote fado-zangeres Amália Rodrigues en het is een ode aan de bevolking van Portugal. Met gevoel gezongen hier op een live-concert in Lissabon door Mariza. Zoveel gevoel dat ze er zelf emotioneel van wordt. Prachtig om te zien hoe de muzikanten haar de ruimte geven en door blijven spelen en luister hoe het publiek reageert.
- Quis hoc audiet? 