Een beetje jazzliefhebber heeft het album The Sidewinder van trompettist Lee Morgan (1938-1972) in de kast staan. Het is een album met aanstekelijke muziek en is zelfs als cross-over te typeren. Het is jazz, maar ik kan mij voorstellen dat het een veel breder publiek aanspreekt. Zo is de muziek bijvoorbeeld in commercials in de Verenigde Staten gebruikt voor de World Series en voor Chrysler.
Lee Morgan was een muzikant met een gave techniek. Hij baseerde zijn stijl op die van trompettisten als Clifford Brown en Fats Navarro, met invloeden van Miles Davis en Charlie Parker. Kenmerkend voor zijn stijl is het gemak en de panache waarmee hij van laag naar hoog gaat en het volronde koperen geluid dat hij daarbij laat horen. Zijn album The Sidewinder kondigde de sound aan van soul-jazz en boogaloo, muziek met invloeden van rhythm and blues en latinmuziek.
Net als veel muzikanten raakte Morgan onder de invloed van drank en drugs. Hierdoor werd hij zelfs door een aantal zware jongens in elkaar geslagen waardoor hij zijn tanden verloor. Die zijn als goud voor een trompettist en het kostte hem tweeënhalf jaar om de boel op te laten lappen. Morgan werd niet oud. Toen zijn vrouw hem in de vroege uren van 19 februari 1972 in Slug’s Saloon betrapte met een andere vrouw schoot ze hem neer. Hij overleefde dat niet.
Lee Morgan zegt over The Sidewinder, zijn bekendste nummer;
“The tune kind of put me in mind of the sidewinder – you know, the ‘bad guy’ on television. There’s a snake called the sidewinder, but I was thinking of the bad guy.”
Het nummer zelf is een aanstekelijk motiefje van bas, piano en drums die dat het hele nummer volhouden. Op 0;38 komen de blazers erin en op 1;50 begint Morgan met zijn trompetsolo. Op 3;43 neemt Joe Henderson het over met zijn tenorsaxofoon en wat een solo is dat. Op 5;33 is Barry Harris op piano aan de beurt en Bob Cranshaw sluit af met zijn bas op 7;27. Luister ook naar de steady beat van drummer Billy Higgins op de bekkens die zorgen voor een soort sissende klank door het hele nummer. Een elpee (jazz luister ik bij voorkeur vanaf vinyl) die ik al behoorlijk grijs heb gedraaid.
- Quis hoc audiet? 