Het nummer Moanin’ van de Amerikaanse jazzdrummer Art Blakey (1919-1990) was één van de eerste jazznummers die permanent in mijn hoofd bleven zitten (het is overigens geschreven door Blakey’s pianist Bobby Timmons). Het komt van zijn gelijknamige Blue Note album uit 1958 en het is een klassieker in het jazzrepertoire.
Blakey deed in de jaren ’40 ervaring op als drummer in verschillende bands. Zo drumde hij bij Miles Davis, Bud Powell en Thelonious Monk. Uiteindelijk richtte hij met pianist Horace Silver zijn eigen band op, The Jazz Messengers.
Dat bleek één van de belangrijkste kweekvijvers voor jazzmuzikanten te worden. Clifford Brown, Freddie Hubbard, Wayne Shorter, Lee Morgan, Benny Golson, Wynton Marsalis, Branford Marsalis en Keith Jarrett zijn allemaal gevestigde namen die in The Jazz Messengers hebben gespeeld en de lijst is verre van compleet.
Moanin’ dankt zijn bekendheid onder meer aan het thema, dat na het begin op de piano door twee blazers wordt ingezet. Op 0;59 begint Lee Morgan zijn trompetsolo en die zit al vol vuur, maar dan volgt Benny Golson met zijn saxofoonsolo op 3;04. Die bouwt zijn solo zorgvuldig op, lange noten en korte variaties daarop om steeds vlugger te gaan spelen. Wat mij betreft het hoogtepunt van het nummer.
Blakey ondertussen houdt op zijn drums het ritme strak. Een drumroll op 5;02 maakt de weg vrij voor de pianosolo van Bobby Timmons. Of dat niet genoeg is krijgt daarna bassist Jymie Merritt nog een solo op 7;02. Op 7;59 pakken Timmons en de blazers het thema weer op om naar de finale te gaan, waarin Timmons zijn piano nog eens laat schitteren. Een absolute klassieker wat mij betreft.
Art Blakey was dus belangrijk in de jazzmuziek, niet alleen als muzikant maar ook als opleider en mentor. Hij trad eerst op in kostuum, later in een werk-overall. Hij wilde daarmee zeggen dat hij een werkende man was; Muziek werkt het stof van de dag weg, was zijn devies.
Hij had zich overigens bekeerd tot de Islam en zijn moslimnaam was Abdullah Ibn Buhaina, of ‘Bu’ voor intimi. Vermeldenswaard is dat hij ook een album opnam met de Nederlandse jazz-zangeres Rita Reys in 1956, iets dat in Nederland destijds alle kranten haalde. Ook was hij de stiefvader van de onlangs overleden zangeres Lilian Day Jackson, die hits scoorde met de band Spargo in Nederland.
- Quis hoc audiet? 